De knoflook-averse gal Seri zit in het midden van Oproep van de nacht‘s meest emotioneel knoestige karakter boog tot nu toe. We krijgen onze eerste echte blik in het innerlijk van een vampier die niet Nazuna heet, en ondanks hun gewelddadige neigingen naar elkaar, blijken zij en Seri meer op elkaar te lijken dan ze allebei zouden willen toegeven. Omdat gevoelens rommelig zijn, hoe puntig je hoektanden ook zijn. De spanning tussen vriendschap en romantiek is altijd een belangrijk thema in de serie geweest, zelfs op de gekste momenten. Die soms vage grens tussen de twee is tenslotte het belangrijkste dat Ko probeert te begrijpen en te doorkruisen op zijn reis naar het vampierdom. Maar Seri en Akiyama’s karaoke-confrontatie is de eerste keer Oproep van de nacht zet echt zijn tanden in de strijd van je hart, en het bloed dat het trekt is donker en rijk.
Seri is in wezen niet gelukkig. Terwijl Ko haar uiterlijk versplinterde gedrag doorzag de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten, geeft deze aflevering ons een duidelijker beeld van de specifieke kenmerken van haar depressie. Net als Nazuna is ze ontevreden over de principes van de vampiermaatschappij, maar in tegenstelling tot Nazuna voelt ze zich nog steeds verplicht om hieraan toe te geven. Onze samenlevingen oefenen druk op ons uit, of we nu levend of ondood zijn. Het zijn enorme, gecompliceerde, zichzelf versterkende systemen waar bijna niet aan te ontsnappen is. Zelfs de relaxte rebellie van Nazuna werd met geweld beantwoord door haar leeftijdsgenoten, en de vreselijke ironie is dat het openingssalvo kwam van een leeftijdsgenoot die op dezelfde manier leed. Zoals ze is, manifesteert Seri’s interne conflict zich als externe vuistslagen. Het is dan ook geen verrassing dat ze besluit dat moord deze week het beste weerwoord is voor Akiyama’s ergernissen.
Het is ook belangrijk om op te merken wat die druk is en hoe Seri denkt dat ze eraan moet voldoen. Ze moet eten zoeken. Ze moet nakomelingen krijgen. Hoewel dit basale biologische impulsen zijn, hoe daarvan komt bijna volledig voort uit de cultuur. De natuur vertelt Seri niet om onbewust te flirten met iets dat een hartslag draagt. Dat is haar geleerd om te overleven, maar alleen overleven is vaak ellendig. Kijk naar de cynische manier waarop ze de aflevering opent. Ze kleedt zich niet als een middelbare scholiere; ze kleedt zich als het fictieve geïdealiseerde concept van een middelbare schoolmeisje dat bestaat in het collectieve onbewuste. Als je me toestaat een deel van de vampiersymboliek weg te nemen, ze presteert op een manier die de samenleving van vrouwen verwacht. Vrouwen worden verondersteld sexy, flirterig en geobsedeerd te zijn door romantiek. Ze wordt beoordeeld op haar vermogen om een partner voor zich te winnen. Ze heeft geen andere waarde. Met al die verwrongen verwachtingen in haar hoofd, is Seri natuurlijk ellendig.
Bovendien verklaart dit waarom Seri zo geïnteresseerd was in de relatie van Nazuna en Ko. Ze hebben iets dat de gebruikelijke vampier-menselijke band tegengaat en overstijgt. Het is niet vijandig. Het is geen romantiek. Het is zeker een stuk intiemer dan je gemiddelde vriendschap, maar het is toch een vriendschap – een vriendschap met voordelen, als je zou willen. Hoewel het nog steeds ingewikkeld is en vatbaar voor conflicten, is het warm en lonend, en het geeft zowel Nazuna als Ko iets om vast te houden als mede-outcasts. Dat is alles wat Seri wil. En als ze dat niet kan hebben, wil ze in ieder geval een luisterend oor waarmee ze erover kan praten. Het is schattig om te zien hoe Seri op haar typisch agressieve manier door haar hangups werkt, maar deze aflevering geeft haar eindelijk de diepte die ze verdient, terwijl ze haar verdediging verlaagt en zichzelf weemoedig en melancholiek laat zijn rond Ko. Zonder veel te zeggen, accepteert ze zijn aanbod van vriendschap.
En, zoals we vernemen, heeft Seri nog een eigen vriendin. Nogal. Akiyama’s rol hier is leuk, omdat hij wordt geïntroduceerd als deze gevaarlijke klimplant, maar hij krijgt gestaag meer inzicht en diepte naarmate Ko meer met hem praat – min of meer dezelfde MO die de show met Seri gebruikte. Het is duidelijk dat de boodschap hier niet is dat alle stalkers gewoon verkeerd worden begrepen, maar meer specifiek dat romantische gevoelens kunnen etteren zonder open communicatie en wederzijdse kwetsbaarheid. Verliefd worden op een vriend is niet iets waar beide partijen controle over hebben. Als ze dat deden, zou Ko al een vampier zijn. Het is dus noch Seri’s noch Akiyama’s schuld dat de dingen onhandig zijn geworden, maar wat ze kunnen controleren, en waar ze wel een verantwoordelijkheid voor hebben, is hoe ze het vanaf daar aanpakken. En wat dat betreft hebben ze het allebei verknald. Seri gaf zichzelf de schuld en gaf toe aan hopeloosheid, en Akiyama ging door het diepe naar obsessief. Voor dat moment hadden ze een band gesmeed die een aantal moeilijke gesprekken had kunnen doorstaan, maar in plaats van hun zwakheden aan elkaar te tonen, gaven ze individueel toe aan hun zwakheden. Totdat Ko ze prikt en weer bij elkaar duwt, tenminste.
Trouw aan die eerder genoemde, soms vage grens tussen vriendschap en romantiek, hou ik ook erg van de ambiguïteit van hun resolutie. Akiyama accepteert Seri als vampier en Seri accepteert Akiyama als haar nageslacht. Betekent dit dat ze nu geliefden zijn, of zijn ze nog steeds gewoon vrienden? Ik denk dat geen van beiden het op dit moment weet, en dat? is niet het punt om mee te beginnen. Waar het om gaat is dat ze eerlijk tegen elkaar waren, en wat hun toekomst samen ook is, ze zullen samen zijn om die toekomst het hoofd te bieden. De tederheid van Seri die Akiyama’s bloed uit zijn arm zuigt, is de oplossing die ze nu nodig hebben.
Het spijt me voor de hyperfocus op Seri en niets anders in deze afleveringsrecensie, maar de waarheid is dat ik veel van haar karakter hou, en ik ben erg blij om te zien dat de anime haar recht doet. Een meid die last heeft van verveling is op zich al een krachtig genoeg concept, maar toch Oproep van de nacht gaat nog een stap verder en geeft Seri pathos, catharsis en een plaats in de algemene thematische ambities van de serie. Ik zie mezelf in haar. Ik kijk op naar de opstandige uitstapjes van Nazuna en Ko, maar ik voel me het meest verbonden met Seri’s depressieve schuldgevoel – het gevoel dat ze tussen haar vermeende plicht en haar oprechte verlangens uitgerekt wordt. Terwijl de gekke capriolen van de vampierslapper en de uitgesproken smaak van geilheid zeker een sterke aantrekkingskracht zijn voor Oproep van de nachthet blijft me verrassen en verrukken met zijn openhartige schrijven over complexe gevoelens.
Beoordeling:
Oproep van de nacht streamt momenteel op
VERBORGEN.
Steve’s Twitter DM’s staan alleen open voor vampiers en vampiers. Zie hem anders praten over afval en schatten in This Week in Anime.
